oleebook.com

El silencio de las sirenas de Morales, Adelaida García

de Morales, Adelaida García - Género: Ficcion
libro gratis El silencio de las sirenas

Sinopsis

’Me siento subida a una extraña plataforma aérea, lanzada ya hacia la muerte. Y tú, Agustín, me destruyes. Mira cómo me haces enfermar: débil por ti, enloquecida por ti, que sólo me das tu silencio. Pero ya he aprendido a escuchar tu voz sin que me hables, y eso es lo peor. Pues ahora sé que tu silencio no es silencio, ni tu indiferencia, indiferencia. O quizá sólo sea mi esperanza disparatada que me hace inventar un fantasma, tú, con los sentimientos que deseo.’ Premio Herralde de Novela de 1985. Premio Ícaro, otorgado por Diario 16, al descubrimiento literario de 1985


Reseñas Varias sobre este libro



Je mi ?úto, ale príbeh platonickej posadnutosti jedným ?lovekom nebol príbehom, ktorý by ma v akomko?vek smere oslovil. Postoj a prežívanie lásky hlavnej hrdinky Else je ako vystrihnuté z románov 19. storo?ia a to ma ve?mi irituje. Nie som schopná nadviaza? žiadny vnútorný vz?ah s ?lovekom, ktorý je v prežívaní citov hysterický, patetický, pasívny. Elsa je v niektorých momentoch až smiešna a jej priate?ka- rozpráva?ka tohto príbehu María s ?ou má viac trpezlivosti, ako by sa patrilo. :-)
Bohužia?, nepristúpila som v tomto príbehu ani na autorkinu hru symbolov, na?rtnutých a nedotiahnutých tém ( chasidizmus, Kafka, Goethe, symbolika ?ísla tri, hypnóza a pod.).
"...Else sa istým spôsobom pá?ilo prežíva? svoj ?úbostný príbeh pasívne, bezbranne a odovzdáva? sa prekvapeniu, ktoré jej nachystal sám osud. "
Tak nech sa teda hlavná hrdinka odovzdáva prekvapeniu, osudu, vášni a hystérii, ale bezo m?a ako ?itate?ky. :-)10 s Murmurina79

El unico libro con el que he llorado.
Cada vez que lo leo veo algo distinto o un punto distinto de vista.

21/052/2013: De nuevo lo he terminado, y como siempre me ha conmovido el final. Sigo viendo el libro de forma distinta que las últimas veces, aun si no estoy segura de saber decir cual de ellas me gusto más. Esta vez no lo he pasado tan mal, pero tan poco tan bien.volveran9 s1 comment Veronika Pizano859 146

Esteze to bolo take kratke. Odporucam citat iba ludom, ktori sa utapaju v nerealistickych predstavach o velkej laske. Toto by ich mohlo vyliecit. Dve hviezdicky len za vyborne vykreslenie atmosfery ticha, samoty a opustenosti. Z tej dediny som chcela iba zutekat, co malo za nasledok, ze aj knihu som chcela mat co najskor z krku.2020 zenske-autorky-20209 s Ale Caótica313 1 follower

?2.5?

Me llamó la atención el título y la portada sin saber qué me esperaba. Y no sé qué he leído.

La novela nos retrata un amor imposible, irreal, ficticio que acaba consumiendo a Elsa, la hace traspasar el mundo real, para vivir en un mundo de sueños.
Pero la historia en si, empieza con Maria, una mujer pérdida en un pueblecito cerca de Las Alpujarras, que empieza presenciando un mal de ojo,( que es lo captó mi atención , luego esto se desvanece y no vuelve a aparecer) y acaba aguantando a una mujer del pueblo, a Elsa, loca por amor idílico, pérdida, obsesionada y .... Sin sentido alguno.

Si me dijeras que está ambientado en 1775 pues te digo, amor romántico, perfecto, pero estamos hablando entre los años 75 y 80, y no he sido capaz de conectar ni de creermelo. Lo único que me ha encantado de verdad es cuando Elsa, la enamorada absurdamente, t al escribir cartas a su amor tiene una narrativa muy buena, con un vocabulario rico y culto aunque exagerado. También me ha sorprendido lo rápido que se lee, se hace ameno a pesar de todas las tonterías del amor idílico.

¿Lo recomiemdo? Pues la verdad es que no sé. No he podido empatizar con ningún personaje. No he entendido la historia, me ha dejado vacía y parece que he perdido el tiempo :c. Pero la narrativa es sencilla engancha y está muy bien escrito. Así que si buscas un libro sencillo, que te saque de un bloqueo lector igual sería una buena opción.4 s Eva Lavrikova764 120

"Zmocnil sa ma pocit, akoby som prekro?ila presne vymedzenú hranicu a prenikla do zvláštneho sveta pohrúženého do seba samého, uzavretého do ve?ného pokoja." A v tomto zvláštnom svete sa pomaly, takmer nebadane rozvíja príbeh lásky takej silnej a slepej, až hrani?í s posadnutos?ou. Príbeh vyrozprávaný za pomoci mágie, symboliky, s pôsobivými metaforami o podmanivom prostredí a ve?avravnom po?así. So záverom, rezignáciou z únavy, ktorá mu vskutku sved?í.
"Mám pocit, že srdce sa mi zastavilo, že bije inak, a to mi nahá?a obrovský strach... Noc je nekone?ná. Som sama a v tejto nekone?nej tme je možné všetko."slovensky4 s Cristina325 95

Me ha tenido hipnotizada por su descripción de la Alpujarra, sus mujeres (o sus viejas) y el aura misteriosa e intensa que tanto me ha recordado a Pedro Páramo y a Volver (la película de Almodóvar, cuando Pe va al pueblo de su madre). Me llama mucho la atención el encanto de la paz en los pueblos y eso (y este autobús interminable) ha conseguido que me lo lea de una sentada.4 s ???? ????53 4

?????? ??? ???? ??? ?? ?? ??? ???? ???????? ???? ????? ?? ???? ???? ????? ????? ?????? ??????? ??? ??? ?? ????? ??? ??? ????? ????3 s Noelia35

Este libro está escrito de tal forma que me ha puesto la piel de gallina.

Y ha dejado un pozo de tristeza en mí. Ni siquiera sé el porqué.2016 escritoras fav ...more5 s Alejandro OrradreAuthor 3 books99

Novela intimista a la que me acerqué, he de confesar, a raíz de toda la polémica surgida a finales de 2016 sobre la figura de la autora -la cual salía en otra novela y molestó a familiares cercanos a Adelaida García Morales, fallecida en 2014-, y a raíz de la cual investigué un poco para descubrir que la premisa de una de sus novelas, El silencio de las sirenas, era más que interesante.

El libro fue galardonado con el II Premio Herralde, de la editorial Anagrama, premio que conquistó gracias a una trama que siendo pequeña en su continente es enorme en su contenido. La novela habla principalmente de la capacidad que tenemos las personas para creer en el amor cuando éste tal vez ni siquiera sea real, y de cómo es fácil perder la noción de uno mismo cuando nos abandonamos a las ensoñaciones que surgen de nuestras entrañas. Es loable la manera en la que la autora consigue transmitir esa especie de enajenación constante en la que se ve envuelta una de las protagonistas, que vive una mentira con la misma o más fuerza que si fuera real.

Sin duda todo un viaje a la parte más peligrosa del enamoramiento y la fragilidad de la mente humana.3 s Denisa Ballová374 255

Niekde ?aleko v Andalúzii sa medzi horami rozkladá malá dedina Capileira. Práve tam žije Elsa, hlavná hrdina príbehu, ktorej sa v snoch za?ne zjavova? Augustín. Napriek tomu, že ho nikdy nestretla, zamiluje sa a v?aka náhode stretne Augustína v uliciach Barcelony. Následne mu Elsa za?ne písa? listy, posiela? poh?adnice, telefonova?, ale láska muža nie je taká akú si ju vysnívala. Tento stav ju trápi a umára. A nedokáže jej pomôc? ani jej priate?a Mária, ktorá celý tento príbeh rozpráva.

Adelaida García Morales možno nepísala knihu o láske, o mileneckom vz?ahu a ?udskom neš?astí. Španielska spisovate?ka písala hlavne o samote ?loveka, ktorej dala inú, nezvy?ajnú podobu. Všetko to navyše poprepletala so symbolikou, tichom hôr a originálnou španielskou lyrikou.

"Zatia? ?o som ?akala, ovládali ma strach i nadej. A vtedy, ke? som bola sama, som ?a uvidela. Mala som ?a vrytého do mysle, do tmy pod privretými vie?kami, do tepu svojho srdca..."3 s Rocío40 20

En este libro el eje está puesto en el amor desmedido-obsesivo que te atraviesa todo el cuerpo, que duele y condena. También, en lo incapaces que somos de defendernos de él.
Hermoso. Nunca leí algo similar. 3 s maria76 3

inauguro el ciclo de lectura de verano!! me ha gustado mucho me ha llevado de vuelta a las alpujarras y a ese aire místico que encuentras en los pueblos. quizás un poco lento al principio pero me ha encantado el final. las chicas delulu entenderán2 s1 comment Livia Vozaryova160 16

Fú, celá kniha je o neopätovanej láske a snívaní o nie?om ?o vôbec nie je reálne. Na za?iatku to vyzeralo celkom zaujímavo, no po 50-tich stranách som už iba pozerala na po?et strán do konca. 2 s Willemclaeys401 6

Maria, net begonnen als onderwijzeres in een dunbevolkt, Zuid-Spaans bergdorpje, leert Elsa kennen, die ze via geïmproviseerde hypnosesessies probeert af te helpen van haar obsessie met een man die ze slechts twee keer kort heeft ontmoet. "Het zwijgen der sirenen" is een novelle met een interessante, licht magisch-realistische sfeer - het dorp lijkt vooral te bestaan uit bejaarde vrouwen en de geesten van de doden zijn er nog aanwezig - maar die wordt niet genoeg uitgewerkt. Het grote minpunt zit hem eigenlijk nog ergens anders: veel dromen en brieven, en als er nu twee dingen zijn waar ik nogal snel mijn aandacht bij verlies, dan zijn het die wel. Het vorige dat ik van haar las vond ik beter, en ik ben in ieder geval wel nog van plan "El sur" te lezen. 2.5/5

"Volgens hun zeggen was de ergste dreiging het ziekenhuis, die reparatieplaats van lichamen; ze wisten heel goed dat je er al van angst dood kon gaan."1 Kristy Drážovská472

Ve?mi zvláštna kniha. Melancholická a osamelá...1 Lidia Luque12 2

me lo leí por mi novia y no he entendido la mitad porque no soy moderna, aun así aunque sea un poco oscuro es triste el finalThis entire review has been hidden because of spoilers.Show full review1 1 comment Anafi57

La historia es un poco confusa, o yo me perdí, con una trama temporal diferente cuya conexión con la trama principal no acabé de entender...1 Michele Parduyns136

Eigenaardig boek. Ik weet niet goed wat ik er moet van denken en of ik het nu goed vind of niet. Het heeft wel iets als je over de bombastische taal kan heen kijken, maar dat kan ook aan de slechte vertaling liggen. Vreemd boek.1 Barbara Vojtašáková36 1 follower

Pátos. Bolo ho tam prive?a no v istej rovine ma zaujal. Kniha miestami pripomínala etnografický text, no jej podstatou bolo zhmotnenie mýtickej bytosti - Sirény na podstave Kafkovej poviedky. Mária opisuje postupné stišovanie spevu svojej kamarátky Elsy a následne jej úplný rozklad.1 AlanAuthor 12 books171

1992 notebook: dark isolated village, a woman obsessed with a man she's met only twice. Hypnosis, dreams, the evil eye. Got fed up with it.novels1 Demi35 9

Siempre drama, cero smile2016 drama1 Virginia1,181 14

El silencio de las sirenas es una historia de amor de una persona con problemas mentales. No por ello deja de ser bonita, ni de estar maravillosamente descrita por la autora, pero tampoco puedo dejar de pensar en si la historia hubiera sido tan hermosa de desarrollarse en una persona normal.

La autora escribe muy bien. Sus descripciones son bellas, explicativas y no demasiado largas. Siempre encuentra las palabras precisas, pero sin aburrir al lector. Es un libro que parece haber sido escrito a partes. Tiene fragmentos tan líricos como la poesía, mientras que en otros usa una prosa poco elaborada. Pero, indudablemente, está bien escrito.

Aunque la historia la narra María, Elsa es la protagonista de la novela. Es un personaje cuya fragilidad juega en su contra, convirtiéndola en alguien desagradable y perturbada mentalmente. El argumento tampoco ayuda a cambiar dicha impresión. Tenemos un pueblo perdido y dos mujeres unidas, de manera muy diferente, a través de una historia de amor confusa y poco creíble. Y así hasta el final, por cierto muy previsible y poco esclarecedor.

Resumiendo, un fiasco de novela que a parte de las descripciones lo mejor que tiene es su corta extensión. Blu10

Me gustó mucho el comienzo del libro, las descripciones que daba la autora del pueblo y sus historias, de las señoras que caminaban. Pero al llegar la parte de la trama en sí decae mucho, siendo insípida y mal llevada. Elsa debía ser tratada por un médico, pero al final se convierte en una especie de tragedia griega mal llevada. Convierte a nuestra protagonista en un fantasma, no sabemos casi nada de su vida y por ello me fue imposible empatizar; Elsa se vuelve una mártir de su historia, dependiente completamente de sus sueños.

Los únicos que me agradaron fueron Matilde y Agustín. La primera porque su historia tiene un tras fondo y se capta su visión del mundo en otra generación. El segundo porque me pareció una reacción común, de no entender qué está pasando y no querer acercarte a eso.

Es un libro con una excelente narración en cuanto al pueblo y sus habitantes, pero carece de una trama que se sostenga.This entire review has been hidden because of spoilers.Show full review Lamaquinita21 4

Una pequeña joya de solo 170 páginas.
Un día encontré la portada de este libro en Pinterest, inmediatamente lo compré movida por la sensación que me dio su portada. Vi que había ganado el premio Herralde. Tener en el titulo SIRENAS, que es mi figura mitológica favorita también sumo puntos.
Sentí que caía en un embrujo desde que lo vi. Después de leerlo confirmo que no fue casualidad, este libro es mágico y fue escrito para mí.
Esta historia que me recordó un poco a “Pedro Paramo”, un poco de “Cumbres Borrascosas”, Un poco de “Carta de una desconocida”, y con una protagonista al estilo de Shirley Jackson (por su ambigüedad mental) me ha encantado. Lo bien escrito que esta, lo hipnotizante, lo evocador, … Se va directo a mis libros favoritos.
favorites1 Alicia Pastor33 10

Es la primera novela que leo de Adelaida García y bueno, varias cositas: su estilo me encanta. Su manera de narrar las cosas y las situaciones es maravillosa, llena de detalles pero sin caer en la repetición y el aburrimiento. La manera de describir los sentimientos, además, y sobre todo sentimientos como ese amor incondicional del que se habla aquí es muy, muy bella. PERO (tengo que poner un pero) la situación que entronca el argumento me chirría un poco. No sé si es que he proyectado y me he visto reflejada (para qué queremos más) o qué ha pasado, pero me ha costado empatizar con la protagonista. Maya Rachel 206 12

The fact that this book is a short novel, almost a novella just barely saves it from being torturously boring, but it still comes close. García Morales is a beautiful writer, and I could read her near-gothic descriptions of ancient Andalucían mountain villages forever. Too bad she poured almost all of that prose skill into the character of Elsa, whom I found deeply frustrating. So she's in love with a man she's only met twice...I think the book, not to mention its narrator María, could have taken this a bit less seriously. I would have preferred to learn more about the old woman Matilde and her recollections of the "aldea". Eva García GuerreroAuthor 9 books59

Es esta novela corta escrita en el 85, extraña, atmosférica y con un tema un tanto espectral, el de inventar un amor que consume y mata. Quizá hable de escapar de uno mismo. Primero por situarlo en un pueblo de la Alpujarra, seco, místico, piedra y frío, habitado por mujeres solas y hombres de pocas palabras. Segundo por esa búsqueda sin sentido de algo que obsesione tanto que permita crear un mundo paralelo, ilusorio.
Solo tres personajes, tres mujeres: la sensata, la delirante y la santera. Por momentos pierde credibilidad, pero a posteriori reconoces que cosas más raras se han visto.
A veces pienso en qué usan las palabras los escritores, a veces deliran. PabloAuthor 3 books36

2,5/5

Planea sobre estas hojas tan evocadoras la sobra del Pedro Páramo de Rulfo, o del primer cine de Medem. Aunque sabemos que la narración está anclada en un lugar perfectamente real como son Las Alpujarras, ese tamiz de realismo mágico que envuelve a sus personajes contribuye a que la atmósfera creada por Adelaida García Morales nos seduzca desde el principio. Es una lástima que todo lo que gana en cuanto a estímulos ambientales y brillante prosa, lo pierda con una historia de ritmo tan tedioso. Diego Velasco VelascoAuthor 5 books4

La ambientación es genial. Para el que haya ido alguna vez al Valle del Poqueira y paseado por Capileira, Bubión y Pampaneira, va a poder revivir a su gente y aquel paisaje maravilloso.
Me quedo sobre todo, con la descripción del folclore y los personajes secundarios, con las supersticiones que bien conocemos la gente de la zona, y con las mágicas leyendas que abrigan los riscos alpujarreños.

Por otra parte, el breve relato viene articulado por un hilo argumental que no sorprende. Un romance lento, quiere recordar a Goethe, pero sin abordar el existencialismo del autor alemán.
Mayte BlascoAuthor 4 books36

Autor del comentario:
=================================