oleebook.com

Mitja vida de Care Santos

de Care Santos - Género: Drama
libro gratis Mitja vida

Sinopsis

En ple estiu del 1950 cinc noies adolescents internes en un col·legi de monges juguen MITJA VIDA juntes per última vegada a «Acció o Veritat» o, com elles en diuen, el joc de les penyores. Dues, les bessones Viñó, estan a punt de començar una nova vida, plena d’interrogants, lluny d’allà. L’ocasió és especial i ho saben, però cap d’elles espera que aquesta nit es converteixi en un punt d’inflexió per a algú més i que sense ni tan sols imaginar-ho acabi marcant el seu camí per sempre.

A través de les vides de cinc amigues al llarg de trenta anys, Mitja vida retrata una generació de dones que van haver de construir els seus destins a l’Espanya de la dictadura i la Transició, en un moment en què la hipocresia d’aquells que volien mantenir les formes a qualsevol preu es va enfrontar amb noves mirades sobre l’amistat, l’amor i la llibertat.

Un relat eloqüent i vital sobre com ens afecta el pas del temps, sobre el pes de la culpa i la importància del perdó.


Reseñas Varias sobre este libro



Es la primera vez que me estreno con la autora y me ha gustado la experiencia. El libro nos narra las aventuras y desventuras de un grupo de mujeres después de 31 años desde la última vez que se reunieron. Anhelos, sueños, miedos, decepciones... una serie de sentimientos que vivieron z lo largo de todos esos años.

Además, narrado en una época llena de cambios para todo el mundo y en especial para las mujeres. Precisamente, me ha gustado mucho la visión feminista y la lucha de la igualdad que respira la novela.15 s Margarita Gautier339 141

Me ha encantado16 s Isabel19 8

Una lectura preciosa, con personajes muy reales y muy marcados por la época en la que vivían. Me ha encantado la división de capítulos en las historias individuales de cada personaje y la forma en la que está redactado el libro, engancha y se lee muy rápido. No tenía buen recuerdo de Care Santos por el último libro suyo que leí y con éste he cambiado de opinión radicalmente. Lectura 100% recomendable12 s Ana Cristina Lee713 304

Care Santos es una buena narradora, que cuenta con una obra extensa, parte de ella literatura juvenil. Yo había leído La muerte de Venus y Habitaciones cerradas, que me gustaron bastante. En cambio, esta obra, a pesar de tener el Premio Nadal, no me ha acabado de convencer. El tema es interesante: un grupo de chicas que estuvieron en un internado religioso en los años 50 y cómo han ido evolucionando – el macguffin es un incidente turbio que sucedió en el internado y que ha quedado como una cuestión pendiente entre ellas.

Pues me ha fallado la ambientación y la creación de personajes y, en cambio, me han sobrado páginas – muchas llenas de diálogos muy superficiales que no aportan gran cosa. El problema de las novelas con varias protagonistas femeninas es que si no se las caracteriza bien acaban sonando de manera parecida.

Es una pena porque la idea es muy buena y hay mucho potencial en la historia – la represión de toda una generación de mujeres a través de la educación – pero el desarrollo no me ha parecido acertado. 2,5-3?costumbrista drama11 s Natàlia207 47

Mi reseña completa: http://perdida-entrelibross.blogspot....11 s Mi Camino Blanco274 38

Para amantes de las historias que retratan una determinada generación a través de la encarnación en varios personajes de diferentes circumstancias histórico-sociales de la época. También para los que gustan de historias de amistades juveniles que vuelven a encontrarse en la madurez para resolver viejos traumas.

La novela tiene una estructura muy "teatral", casi podía imaginármela representada en un único escenario, a través de las voces y diálogos de sus protagonistas.

Dos frases:
"Es casi imposible comer y llorar al mismo tiempo"
"La amistad perdona la distancia, al revés que el amor"

https://www.micaminoblanco.blogspot.c...6 s miss.bookblogger392 48

?Media vida es ese pensamiento de decir hasta dónde he llegado y hasta dónde quiero llegar, que soy y que quiero ser, cuál es mi futuro y cuál quiero que sea. Es una mirada al pasado, a las malas decisiones, a las buenas, a lo que hemos hecho porque así estaba establecido, y a lo que hemos dejado de hacer por no ser nosotros mismos. Es recordar las primeras emociones de la infancia, los primeros fracasos, y cómo nos marcan a lo largo de nuestra vida. Un libro que te llena de tic-toc de un reloj, un libro lleno de reflexiones, de “y si hubiera”.

?Pero aún hay más. La novela nos sitúa en dos épocas muy diferentes, (1950 y 1981), nos relata acontecimientos de esos años, formas de vida y sociedad, todo desde la mirada de nuestras cinco protagonistas. En la primera parte, todas ellas son pre adolescentes y se encuentran viviendo en un internado. En la segunda, nos trasladan 31 años después. Con cada capítulo iremos conociendo las idas y venidas de nuestras protagonistas, lo que han tenido que luchar y dejar atrás, sus sentimientos y su vida actual marcada por las libertades que las mujeres empiezan a tener. Historias sencillas narradas con una pluma bellísima. El inicio del libro te atrapará.

?Es el primer libro que leo de la autora y seguro que no será el último, no sé cómo he tardado tanto en probar su literatura.5 s Mar234 53

4,5 estrellas. Me ha encantado esta historia!!! 5 mujeres que se reencuentran después de 31 años. Sus vidas marcadas por una época muy dura, donde nada fue fácil y menos para las mujeres. Me ha gustado mucho como se desarrolla la historia y como está narrada, donde vamos conociendo a cada una de estas mujeres y por todo lo que han tenido que pasar. Con unas empatizas más que con otras, pero todo ello, contado de una forma tan amena, que te dejas llevar en la lectura y sólo quieres saber más y más. Una historia que habla de la amistad, del perdón y del amor. Donde te das cuenta de como un suceso terrible puede llevarte por caminos diferentes para bien o para mal. Personajes muy humanos con sus defectos y sus virtudes, tan reales como la vida misma. Porque así somos todos en la vida real, nadie es perfecto... Una lectura muy recomendable y con muchas frases que te harán reflexionar. read-20176 s Eyra CM116 32

4'55 s CarolinaCC277 31

Pues me ha gustado bastante la historia de estas 5 mujeres y me ha durado un suspiro 4 s Montaña230 6

Una historia de mujeres que se lee muy rápido,la autora ya en su primer capítulo nos engancha con un acontecimiento que nos intriga y que hará que devoremos la novela.libros-20174 s Bajolapieldeunlector Cris141 33

Ha sido mi primer libro de Care Santos, me ha gustado mucho la ironía y la crítica social que haca a través de la historia de cinco mujeres en los años 80.

Reseña completa: http://bajolapieldeunlector.blogspot....8 s Abc1,004 105

Mi è piaciuta molto questa lettura!
Diciamo che il pretesto dal quale parte la narrazione non è certo nulla di nuovo: 5 ragazzine che hanno trascorso insieme gli anni del collegio con un rapporto di amore/odio e di sono perse di vista si ritrovano per una cena. Sarà una cena chiarificatrice in cui ognuna svelerà i segreti della propria vita e capirà qualcosa di più di se stessa e della propria vita.
Ripeto l'idea non è certo nuova, ma mi è piaciuto molto il modo in cui sono presentati i personaggi. Mi sembra che sia stato un bel lavoro di introspezione psicologica e di approfondimento. Ognuna di queste donne ha qualcosa di irrisolto, legato indubbiamente all'infanzia che hanno trascorso e alla mancanza di una vera famiglia, che è ciò che accomuna tutte loro.
La cena è l'occasione per far emergere tante situazioni latenti e per far chiarezza dentro loro stesse. È anche l'occasione per riscoprire un'amicizia che si credeva morta e che invece era solo relegata in un cantuccio che attendeva le dovute attenzioni.
Non saprei dire quale personaggio abbia preferito. Ho provato molta pena per Julia, per poi ammirarla per la sua capacità di reagire e di trasformare qualcosa di orrendo in qualcosa di utile e costruttivo per sé e per gli altri.
Inizialmente Olga mi era insopportabile, ma poi ho capito che il suo comportamento era dovuto a un dolore profondo che lei stessa stava vivendo e che la spingeva a far soffrire gli altri. Non che questo la giustifichi, ma rende più comprensibile il suo atteggiamento e il modo in cui è proseguita la sua vita sembra già una punizione sufficiente.
Lola mi ha fatto molta tenerezza. L'ho considerata una grande sognatrice, un po' ingenua, ma sicuramente di buon cuore è sempre più attenta alle esigenze degli altri che alle proprie.
Marta e Nina sembrano un po'due facce di una stessa medaglia. L'una taciturna, introversa e sottomessa e l'altra fin troppo esuberante, quasi esplosiva. Ma in fondo il vuoto che hanno dentro è molto simile, cambia solo il modo di reagire.
Lettura sicuramente consigliata.4 s MÁngeles271 32

Terminado. Un libro que merece la pena leer. La autora nos cuenta cómo han vivido cinco chicas después de separarse en su infancia, totalmente diferentes entre sí y nos lo cuenta de manera amena. Aunque tengo que decir que el final me ha sabido a poco. Historia muy recomendable, leeré más de la autora.4 s Mientras Leo1,557 182

Muy entretenido aunque en algún momento me he sentido un poco descolgada con las formas de entender el cambio de esas mujeres, la explicación generacional da una idea de las brechas que existen realmente

http://entremontonesdelibros.blogspot...12 s Marius Cite?te 192 207

"Jum?tate de via??", o carte tandr? cu o scriitur? cu totul aparte, în care autoarea catalan? Care Santos, cu un talent narativ remarcabil, abordeaz? teme din literatura feminin?. Într-un registru cu totul nou, ea încearc? s? explice condi?ia femeii, misterul, intimitatea de care este înconjurat? aceasta.

Totodat? sunt abordate ?i alte teme, cele legate de destin, de trecut ?i de importan?a acestuia în prezent, de viitor ?i de cum se poate tr?i prezentul.

Tema cea mai important?, îns?, ?i pe care autoarea pune un accent deosebit în roman, este iertarea în toate formele ei, iertarea ca binecuvântare. Foarte relevant pentru acest lucru este de altfel, motto-ul de început care mi-a pl?cut mult: „Nu se poate ierta decât ceea ce este de neiertat” - Joan Carles Melich.

Cartea poate fi citit? ?i ca roman politic, întrucât se prezint? mai multe variante de adaptare la democra?ie ?i implicit la noua via?? social? instaurat? în Spania, dupa lungii ani de dictatur? ai lui Franco.

Un roman numai bun de citit primavara, în ton cu aceast? perioad? ?i cu M?rti?orul. Nu întâmpl?tor autoarea s-a aflat in România în 2018 pentru a lansa acest roman chiar la început de martie. O carte ca o c?l?torie în mintea ?i secretele femeilor.12 s Encarni Prados1,156 84

La historia me ha gustado, personajes bien definidos y con sus distintas formas de ver la vida. Se hace corto y es interesante ver que ha pasado con sus protagonistas desde una noche en particular donde comienza la novela. También me ha gustado el retrato de la época en que se desarrollan las historias de sus protagonistas. 3 s Diana440 63

Siempre que había leído a Care Santos, había sido en su registro juvenil/infantil y me daba mucha curiosidad leer sus historias dirigidas a un público más adulto, pero no sabía cómo hacerlo ni si me gustaría. Así que, cuando vi este en Storytel junto con el montón de buenas opiniones que había, decidí darle una oportunidad, un poco a ciegas de lo que me esperaba y con la mente abierta a que me sorprendiera, sencillamente dejándome llevar con la historia... Y qué bien hecho, porque creo que no podría haberlo disfrutado más.

Media vida empieza con un primer capítulo en el que se presenta a las protagonistas de esta novela cuando aún son adolescentes, estudiando en un internado de monjas en la década de los '50. Son crías, cada una con sus propios complejos, con sus vidas distintas y distantes, con sus miedos y pensamientos, pero, al fin y al cabo, con algún pequeño hilo que las unió para estar juntas y formar un variopinto grupo de ¿amigas? Para, después de este capítulo inicial, viajar treinta años hacia delante, con las adolescentes convertidas en mujeres que llevan a sus espaldas vidas enteras, o más bien medias vidas, separadas y casi desconociendo lo que es de las demás.

El resto son sus vidas.

No quiero destripar ni un poquito y esto apenas se encuentra en las primeras cincuenta páginas, pero me ha resultado una historia muy muy intensa. Son cinco chicas que se han criado en la misma época, con el mismo tipo de educación, cada una con una familia distinta, pero, al final, estudiar en un internado hace que haya muchas similitudes en la forma que se han criado, especialmente si han formado un grupo propio, conociéndose, aprendiendo las unas de las otras. Por eso es tan curioso ver cómo, a pesar de ello, cada una es distinta a su manera, con sus personalidades muy definidas, con su manera de ver la vida, creando caminos muy distintos las unas de las otras por sus circunstancias personales y concretas.

Los personajes no están para conectar con el lector de una manera que haga empatizar o identificarse —aunque supongo que una persona que se ha criado en esta época, vería muchas similitudes a cómo avanzó su vida y algunas de las decisiones tomadas por alguna de las protagonistas—, más bien, es un "paisaje" de la época, de la mentalidad de las personas que nacieron y crecieron durante el franquismo. De cómo algunos se mantienen en lo seguro, en lo que la sociedad dicta, lo que la familia considera correcto, lo que uno acaba por asumir que es lo que hay que hacer, aunque a veces surjan pequeños detalles de "rebeldía". Cómo otros no aciertan a aceptarlo, pero se resignan a cumplir con las normas sociales, porque pretenden pensar que así pueden ser felices porque es lo "normal". Cómo algunos se dejan llevar por sus propias normas, sin buscar ni encontrar su felicidad, únicamente aceptando su personalidad y creyendo conocerse. Y cómo algunos no están de acuerdo y, aunque las circunstancias se rebelen, golpeen y muerdan, están dispuestos a cambiarlo. Así son estas protagonistas, llevadas a una vida en la que, en un principio, tuvieron las mismas bases, pero la vida les dibujó unas circunstancias determinadas, personales y concretas, a través de lecciones, de momentos, de aburrimiento incluso para algunas, de rebeliones pequeñas o grandes, de cambios o mantenerse. Todo esto es lo que hace tan especial esta historia.

Además de que está llena de frases muy potentes e interesantes. Creo que me gustaría releerlo en el futuro en papel para poder apuntarme muchas de las reflexiones que he escuchado.2022 audiobook fiction ...more2 s La Biblioteca di Eliza590 77

http://www.labibliotecadieliza.com/20...

Una notte e cinque amiche, cinque compagne di collegio costrette dalle assenze dei genitori a crescere da sole presso le suore. Marta, Olga, Lolita, Nina e Julia sono amiche e complici, ma a 13 anni c'è in loro anche quel pizzico di crudeltà che spesso si trova nei più giovani. Non è voglia di fare del male e più bramosia di essere superiori. E' così che quella fatidica notte tutto cambia, a causa di un gioco. 30 anni dopo la vita vuota e fasulla di Olga la spinge a ricercare le amiche, sorella compresa, per organizzare una cena e ritrovarsi. Le sorprese non saranno poche: Marta è sull'orlo del divorzio, Lola è incinta di nove mesi, Nina ha un nuovo fidanzato e Julia è deputata. Ma nuovamente in una notte rivivranno il loro passato e scopriranno cosa è successo 30 anni prima.

Quello della Santos è un romanzo corale al femminile, un romanzo in cui non è semplice entrare all'inizio anche a causa dei capitoli piuttosto lunghi, ma che poi si mostra presto essere qualcosa di più. Ci parla non solo delle sue protagoniste ma anche di una generazione e di un paese, la Spagna franchista, della condizione della donna, della lotta politica.

Attraverso la vita non facile di queste cinque donne vediamo le vari condizioni sociali del periodo. Olga è moglie e madre che si è creata una posizione sociale tramite un matrimonio di interesse a discapito di un amore appena abbozzato. Ma cosa le rimane poi? Un marito che non ama, una casa bella e vuota priva dei figli ormai grandi, un circolo del tennis a cui si iscrive solo per prendere il sole e essere abbordata dagli insegnanti di tennis (che per altro non se la filano). Marta, sua sorella, ha messo da parte tutti i suoi sogni a causa di un marito che ora la sta lasciando per un'altra e cerca di riprendersi un poco di ciò che ha perso. Lola è incinta e vedova, mentre Nina è esplosa in tutta al sua sensualità e la sua esuberanza, felice della sua nuova relazione. Resta Julia, la vera incognita, di lei poco sanno dopo quella notte di 30 anni prima, solo che è una deputata, una donna coraggiosa che durante la rivoluzione non si è fatta mettere i piedi in testa. Sullo sfondo abbiamo una Barcellona che ancora risente del periodo della dittatura. I silenzi, la polizia, la paura sembrano ancora aleggiare nell'aria. Il mondo sta cambiando, lo sentiamo in tutto il romanzo. Si capisce come le protagoniste stiano passando un periodo di transizione personale e civile. Alla tv Carlo e Diana si sposano e si dichiarano amore eterno e in parlamento proprio Julia spinge per l'approvazione della legge sul divorzio. Pochi anni prima i Beatles con difficoltà sono riusciti ad esibirsi in Spagna sotto la nomea di fricchettoni e capelloni, mentre ora grandi cambiamenti si stanno attivando. Tutta questa somma di informazioni mi ha dato un qualcosa in più, ha reso il romanzo più ricco e me lo ha fatto veramente apprezzare. E' una fase storica, un mondo che in realtà conosciamo poco, così vicino ma anche così lontano, e scoprirlo attraverso i piccoli eventi di queste 5 donne lo rende più concreto.

C'è poi la parte più propria del romanzo. Un mistero che non è proprio un mistero ma che riesce a creare una catena che collega le cinque protagoniste con in vari personaggi del loro passato, le suore paoline che le ospitavano, Vicenç, Ramona. Niente che non si possa intuire ma che comunque riesce a catturare l'attenzione e a tenerla desta. Anche se, sinceramente, forse è l'aspetto che meno si apprezza. E' il contorno, l'ambientazione, la Storia che la fanno da padrone.

Della Santos non ho mai letto nulla. Ha uno stile che solitamente non mi piace, soprattutto per quei capitoli lunghi lunghi che mi sembra sempre di trascinarmi per ore. Tuttavia la storia scorre, il romanzo si legge bene e io l'ho divorato in realtà poco tempo.cartaceo2 s Tensy Gesteira estevez543 51

A pesar de que la intriga te empuja a leer sin parar, se observa que no hay más fondo que los tópicos que se repiten hasta la saciedad en los libros de este estilo: mujeres que lucharon por la libertad y por la igualdad, y las otras que prefirieron continuar estáticas por el miedo al anterior sistema dictatorial. También habla del choque de clases sociales, y de todos los sectores que tuvieron un papel destacado en la guerra y en el mantenimiento de un determinado status quo.

Reseña completa aquí: https://lecturafilia.com/2017/07/13/m...2 s Idoia blanco453 49

Libro fresco y entretenido, que de alguna manera engancha por la historia que se trajeron entre manos las protagonistas siendo adolescentes.
7.5/102 s Sofamantaylibros59 43

Un libro que no puedes dejar de leer. Lo lees en dos o tres sentadas porque no puedes dejarlo, te mantiene en vilo hasta el final, hasta la última página. El libro empieza en el verano de 1950, donde cinco chicas estan internas. Un juego, una noche las marcará para siempre. Treinta años más tarde, deciden reencontrarse. Care Santos retrata de manera magistral a una generación de mujeres. Perfila perfectamente los personajes. Merecido Premio Nadal 2107, con temas como la culpa y la amistad como ejes centrales #sofamantaylibros 2 s aliantmu6

"Que el perdó no és un intercanvi, sinó un do. Un do que es dóna de franc i que no té cap lògica, per això ningú no pot comprar-lo. Si es comprés, li vaig dir, deixaria de ser autèntic perdó i esdevindria una altra cosa."

m'ha agradat la manera com es presenten els personatges i com pots veure que han evolucionat amb els anys. també, m'agrada com s'explica què ha passat en les seves vides durant els anys que no s'han vist, separat pels noms de les 5 dones!!! especialment, he gaudit molt les reflexions sobre la sexualitat de les dones (cis) i el perdó.

és el primer llibre que llegeixo d'aquesta autora, a veure si en llegeixo més!2 s kyma_booklover409 37

ESCUCHADO EN AUDIOLIBRO

Resumen:
Corre el año 1950. Un grupo de compañeras de un colegio interno de monjas, cuando cae la noche y todo el mundo duerme, deciden jugar al juego de las prendas. Consiste en hacer un círculo y depositar una prenda en el centro. Para recuperarla tienes que contestar a una pregunta muy comprometida o atreverte a hacer lo que te manden, por peligroso o raro que sea. Pero lo que empezó como un juego inocente, marcará la vida de una de ellas. Tras treinta años sin saber las unas de las otras, se reúnen para cenar. Será una noche llena de revelaciones de confidencias y secretos.

Opinión:
Esta novela ha sido todo un descubrimiento. Me animé a escucharla sin saber nada de ella prácticamente. Es una historia que te va enganchando según la vas descubriendo. Me gusta que la autora mezcle las vivencias del presente con los recuerdos que van compartiendo de sus respectivas vidas. Más o menos en los capítulos iniciales se va centrando en una de las amigas. Podemos encontrar personalidades totalmente diferentes y muy chocantes entre sí. Hay un personaje en concreto, Olga, que me desespera hasta más no poder, por su forma de ser. No la soporto. Pero creo que es imprescindible en la historia por todo lo que aporta a la trama.

Creo que son mujeres que van afrontando la difícil época que les ha tocado vivir de una manera diferente: la que hace “lo que tiene que hacer”, la que hace “lo que no tiene que hacer”, la que vive la vida como si fuera la última vez, la que lucha por lo que quiere y por salir adelante con sus propios medios… Creo que todos nos podemos ver reflejados en una de ellas. Son un grupo de amigas que se complementan muy bien.

Tengo que añadir que como lo he escuchado, la narradora ha sido maravillosa, Mercè Montalà. Ha conseguido que me meta en la historia desde el primer momento y que me sienta una más durante toda la novela.

Ha sido mi primer acercamiento con esta autora, que además gano con esta novela el Premio Nadal en 2017. Sin duda, leeré o escucharé alguno más en el futuro2 s Juan Carlos444 20

"Media vida" es una novela que se lee muy bien porque la autora tiene oficio y sabe excitar la curiosidad del lector con esos capítulos en cuyo final introduce un nuevo elemento que nos fuerza a seguir leyendo para satisfacer nuestra curiosidad. Esto es un mérito indudable. Y hay algunos otros, sin lugar a dudas. Pero el grueso de la narración centrado en cinco mujeres arquetípicas -la mala, la buena buenísima, la engañada que por fin se rebela contra su situación, la amante silenciosa que espera durante años su oportunidad, y la atrevida que purga su atrevimiento durante toda su vida pero que se venga de los hombres tratándoles como ellos hicieron con ella en su primera juventud- es una historia que no nos dice nada nuevo, nada interesante, nada rompedor, nada de nada.

Quizás se pueda ver -yo diría casi mejor, vender- la novela como una novela feminista. Pero primero habríamos de ponernos de acuerdo en el concepto. Feminismo, ¿qué feminismo: el igualitario o el supremacista? De los dos hay en la novela: uno o dos personajes viven más el asunto por el lado de la igualdad entre los sexos; otros se decantan más por el supremacismo, si bien no siempre por el de la mujer sobre el hombre sino por el contrario, deleznables ambos, sin lugar a dudas.

[Lo leí con mis compañeros de Tertulia Literaria y en el blog de la misma dejo expuestas alguna consideración más: http://bit.ly/2DzFU8g]2 s Miriam Cihodariu683 151

This was an interesting multi-layered narrative full of drama and humor and lightness and local history. The way these all blend together into the stories of girls who later become women and resume contact with one another is touching. The Franco and post-Franco era meet the time when Catholic monasteries were considered appropriate schools for kids, and it all comes together again in the era of budding capitalism in Spain.

Taboo themes are approached carefully and with a generous helping of comic relief. Above all, it's a story about forgiveness and what it actually means when it's freely given. It's a read you can't quite put down until it's done. spain2 s Susana971 182

Un libro que logra construir un buen ritmo, que te arrastra a seguir leyendo para saber que pasó con las amigas y que pudiese ocurrir de un encuentro treinta y tantos años después, cuando han hecho su vida ... hasta la mitad del libro, luego pierde interés y los personajes que me resultaron desagradables, me parecieron aún más desagradables, mientras que las mujeres que habían logrado superar sus traumas y limitaciones, se van desdibujando y perdiendo fuerza. Con un final francamente decepcionante, tanto así que pensé que le faltaban páginas (electrónicas) a mi libro.kindle2 s Siegfried Lara36 9

Cea mai bun? din c?r?ile acestei autoare citite pân? acum. 4.5 stele
Via?a este un risc, ca o rev?rsare de ape. Exist? întotdeauna oameni care merg bine mersi pe mal, contemplând ravagiile din vie?ile altora, ?i al?ii care cad în ap? ?i sunt lua?i de curent. Unii nu scap? întregi. Al?ii cad, se scufund?, se rostogolesc de trei sau patru ori în noroiul de la fund ?i, în cele din urm?, reu?esc s? se aga?e de ceva ivit în cale. Sau de cineva. Ies de acolo ?i, pentru tot restul vie?ii, pot povesti experien?a de a se fi t?v?lit în mocirl?.2 s Rosana Adler702 36

2,5 estrellas.

De 0 a 10: 5

Decepcionante que el "cebo" (lo que sucede en 1950 y sus consecuencias para las protagonistas) solo ocupe unas pocas páginas en el último capítulo.

Comentario de Media vida en el Blog Críticas Literarias Regina Irae: http://ow.ly/wBlV309aoql 2 s PlanetaEris150 28

Autor del comentario:
=================================